"Mirror" adlı eser, insanın kendiyle yüzleşme sürecini tamamlayıp, artık aynalara bakmak yerine onları kırdığı aşamayı temsil eder. Yansımalarla hesaplaşma bitmiş, şimdi eski kimliklerin, yanılsamaların ve dayatılan benlik algılarının parçalanma zamanı gelmiştir.

Pastel kırmızı tonlarının baskın olduğu kompozisyon, bu kırılma anının hem şiddetini hem de beklenmedik yumuşaklığını gözler önüne serer. Kırmızı, içsel dönüşümün ateşini simgelerken, pastel dokunuşlar bu değişimin sadece bir kopuş değil, aynı zamanda bir özgürleşme olduğunu vurgular.

Eserde his ve tat duyuları birlikte ele alınarak, yüzleşmenin sadece zihinsel değil, bedensel ve duygusal bir deneyim olduğu anlatılır. Kırılan aynalar, geçmişin yükünden kurtulmanın ve kendini olduğu gibi hissetmenin, yaşamanın, hatta tatmanın yeni bir başlangıcıdır. "Mirror", sadece bir yansımanın değil, insanın kendine dair kurduğu sınırların da parçalanışıdır.